‌

    Koordynacja wzrokowo-ruchowa jest cechą istotną nie tylko dla tenisistów stołowych. Wywiera ona istotny wpływ na rozwój ogólnej sprawności motorycznej i jest niezbędna podczas wykonywania wielu codziennych czynności, takich jak na przykład prowadzenie samochodu. Podczas gry w tenisa stołowego mamy do czynienia z ciągłym przetwarzaniem bodźców wzrokowych, do których dostosowujemy ruch całego ciała: w odpowiedniej pozycji musi znaleźć się nie tylko ręka, ale przede wszystkim nogi, które ustalają pozycję wyjściową zawodnika i warunkują skuteczność uderzeń. Wielokrotne powtarzanie tego samego procesu sprawia, że znacznie poprawia się koordynacja („zrozumienie”) pomiędzy wzrokiem a dłonią, czego dostrzegamy pozytywne skutki już u dzieci w wieku przedszkolnym. Uprawnianie tenisa stołowego w przyszłości ułatwi im ważną, choć z pozoru banalną czynność, jaką jest przepisywanie z tablicy; muszą one jednocześnie spoglądać przed siebie i zamieniać obserwację w „działanie”.

‌

Dzieci grające w tenisa stołowego lepiej radzą sobie we wczesnych latach szkolnych, gdyż ćwiczą koncentrację i szybkość reakcji. Dodatkowo gra w ping-ponga może pomóc dzieciom w walce z dysleksją typu wzrokowo-przestrzennego. Charakterystyczną cechą tego typu dysleksji jest dobra zdolność wypowiadania się, aczkolwiek występują trudności z przepisywaniem i pisaniem z pamięci. W przypadku zaburzonej percepcji wzrokowej także czytanie jest zazwyczaj bardzo niedokładne, gdyż dziecko często zgaduje wyrazy na podstawie pierwszej litery lub domyśla się ich z kontekstu. U podłoża dysleksji wzrokowej upatruje się zaburzenia percepcji pamięci wzrokowej powiązane właśnie z zaburzeniami koordynacji wzrokowo-ruchowej i ruchowo-przestrzennej. Tymczasem gra w tenisa stołowego znacznie harmonizuje pracę mięśni ze zmysłem wzroku.

‌

Do zobaczenia przy stole !

Rafał Suszycki