‌

    Specjalistyczny etap szkolenia to czas udoskonalania wyuczonych umiejętności technicznych i motorycznych, a jednym z głównych celów, jakie sobie stawiamy – choć nie nadrzędnych – jest osiąganie satysfakcjonujących wyników na kluczowych imprezach sportowych.

‌
Należy zwrócić uwagę, że w okresie przygotowania specjalistycznego dochodzi u młodzieży do skoku pokwitaniowego wysokości i masy ciała, a to przekłada się z kolei na zachwianie równowagi w procesach pobudzania i hamowania. Nawet u zawodników mających stosunkowo krótkie okresy przerwy w treningach (kilkutygodniowe), obserwuje się znaczne trudności w precyzyjnym ustawieniu, ocenie odległości od piłki i mijanie się z nią podczas uderzeń. Może w związku z tym dochodzić do okresowych załamań motywacji i narodzenia się przeświadczenia o własnej nieporadności. W okresie młodzieńczym jednak, wraz z kształtowaniem się pełnej motoryczności, zdolności koordynacyjne powracają do równowagi.

‌
W wyczynowym szkoleniu młodzieży, najbardziej odpowiednim wiekiem do realizacji zadań tego etapu jest przedział pomiędzy 13 a 16 roku życia. Rozwijamy wówczas specyficzne sprawności motoryczne, które mają za zadanie wspomóc zaawansowaną technikę i skuteczność gry. W treningu ukierunkowanym na wynik sportowy, istotnie zmieniają się akcenty na poszczególne cechy motoryczne. O ile w dalszym ciągu utrzymywany jest nacisk na rozwój szybkości, to drugą pod względem ważności cechą staje się wytrzymałość. Obrazuje to wykres poniżej :

Rys. na podstawie: Rzemek M., „Tenis stołowy – szkolenie w etapie wstępnym”, Warszawa 2003

‌

Od strony przygotowania technicznego, ogromne znaczenie ma rozwijanie kompletnych zespołów serwisowych oraz różnicowanie poszczególnych serwów pod względem szybkości, rotacji i miejsca upadku piłki. Potrzebna jest przy tym umiejętność fałszowania serwów, czyli taki sposób prowadzenia ręki w fazie poprzedzającej odbicie piłki oraz bezpośrednio po jej odbiciu, który utrudnia wyraźne zaobserwowanie momentu styku piłki z rakietką. Realizuje się to najczęściej poprzez dynamiczną zmianę płaszczyzny rakietki względem piłki oraz przyśpieszenie ruchu nadgarstkiem.

‌
Ponadto, w omawianej fazie szkolenia koncentrujemy się na takich aspektach jak rozwijanie indywidualnego stylu gry (skonstruowanego wokół silnych stron, uwarunkowań fizjonomicznych), współtworzenie dobrej atmosfery w zespole, przygotowanie psychiczne (treningi motywacji, pozytywnego myślenia). Potrafimy dojrzalej analizować przebieg naszych pojedynków, dążymy do niwelowania niedostatków (praca nad słabymi punktami), a także wzbogacamy grę o nowe techniki.

‌
Warto przy okazji docenić fakt, że zasadniczo wiek dorastania u młodzieży charakteryzuje się emocjonalną zmiennością (często burzliwością), a sport w dużej mierze pełni także rolę wychowawczą. Z drugiej zaś strony, na rozwój i sukces zawodniczy ma w tym wieku wpływ nie tylko środowisko sportowe, ale pośrednio całe najbliższe otoczenie. Ważne jest zatem zagwarantowanie utalentowanej młodzieży właściwej współpracy pomiędzy trenerami, rodzicami i szkołą.

‌

Do zobaczenia przy stole !

Rafał Suszycki‌